We hadden vaak over de dood gesproken en over het leven.
Tijdens die gesprekken stelde ik me voor dat ze zou emigreren naar een ver land, aan de andere kant van de wereld zonder telefoon, email of treinstation. Hoe zou dat zijn...
Zen Meester Thich Nhat Hanh vertelt ons regelmatig dat het leven is als 'no coming no going', dat je deel van elkaar bent en dat dat niets te maken heeft met tijd en ruimte.
Als ik mijn ogen dicht doe en aandachtig in-adem kan ik terug naar de laatste dag dat we samen waren en de warmte van de zon voelen op mijn huid. Voelen hoe we samen in mijn tuin zaten.
Die beelden, bevroren in de tijd zijn net zo echt als of het zojuist gebeurt is en dan ben er weer van overtuigd dat ze niet weg is.
Een maand na haar dood heb ik Freeze frame geschreven over een avond samen eerder dat jaar.
Like the butterfly that rests in my garden she said to me:
I cannot stay
I am meant to fly and drown in flowers and the sunshine
Why worry about tomorrow?
and if I am not there tomorrow?
Why worry? Smile to me and love the present
I will miss your calm and loving friendship
It is yours, take it with you
What will you do when I am gone?
You are part of me: that will not change
But what if you cannot touch my face?
Love the present and this moment will last a lifetime
